Witte Pasen

Het is Pasen en mijn moeder en kinderen zijn naar Mechelen gekomen voor het Paasfeest. Buiten sneeuwt het. Over de heuvels vormt zich een witte folie. Ik heb zojuist achter in de tuin houtblokken gehaald voor de open haard en liep na een paar minuten weer snel terug naar binnen om mijn muts op te zetten en mijn handschoenen aan te trekken. Zo bar koud was het. Niet te doen zonder de juiste winterkleding. Werkelijk niets dat ik zie of voel, duidt erop dat het al lente is. Wanneer het sneeuwen nog een uurtje doorzet, gaan wij straks in kerstsfeer ons traditionele eier-tik-gevecht houden.

Normaliter ben ik niet zo bezig met het weer. Ik luister zelden naar het weerbericht. Alle weertypes hebben voor mij zo hun charme. En toch bekruipt mij nu een onbestendig gevoel. Vanwege de vele nare weer records die de laatste tijd gebroken worden. Zo hadden wij de meest sombere winter ooit. Zo was vorige week zondag de koudste dag in maart ooit. Zo is vandaag misschien wel de koudste Pasen ooit. “Alles waar het woord ‘te’ voor staat, is niet goed,” zegt mijn moeder vaker. Dat geldt ook hier.

De gevolgen van het feit dat het nu al zo lang té somber en té koud is, zijn ingrijpend. Bijvoorbeeld economisch. Fruittelers staren immers naar kale bomen, zonder bloesem, campings staren naar kale weilanden, zonder caravans, hoteliers staren naar kale terrassen, zonder gasten. En de boeren die in de kassenlandbouw werken, staren naar torenhoge gasrekeningen. En wat te denken van de gevolgen voor de natuur? Laatst vertelde iemand dat veel amfibieën nu sterven omdat ze een paar weken geleden, toen het even warm was, uit hun winterbescherming kropen. Toen de vorst weer terug kwam, zijn die arme beestjes bevroren, wat de komende zomer tot een muggenplaag kan leiden. Geen prettig vooruitzicht.

Wetenschappers zeggen dat wij onze weer records te danken hebben aan onze CO2uitstoot. Ik geloof ze. Maar gaat deze Witte Pasen ook leiden tot een rigide aanpassing van onze levensstijl? Want dat is wel nodig, willen we over een paar jaar niet eindigen in een Witte Pinksteren.